تصویربرداری پزشکی
دید کلی
در میان تمام ماشین ها و دستگاههای گرانقیمت و پیچیده ، علم تصویربرداری پزشکی برای بسیاری از افراد ظاهری مبهم دارد. چطور این دستگاهها میتوانند اشعه ایکس تولید کنند و آنگاه از عضوی از بدن رد شده و بر روی یک فیلم ، تصویری از آن عضو بدست میآید؟ چطور دستگاه سونوگرافی با حرکت دادن قسمتی از آن بر روی بدن ، حرکت اعضای داخلی جنین و مایعات را به خوبی نشان میدهد؟ بیمار هنگام قرار گرفتن در دستگاه های سیتی اسکن و ام آر آی با ترس خاصی از این که آیا ممکن است تحت خطر باشد یا بعد از مدتی برای او مشکلی به وجود آید، میباشد و یا مجبور است برای تشخیص و درمان بیماری خود ، خطر استفاده از این سیستمها را بپذیرد.
تاریخچه
تصویربرداری از اعضای بدن برای اولین بار توسط ویلهلم کنراد رونتگن فیزیکدان آلمانی و استاد دانشگاه ورزبورگ (wurzburg) آلمان در شب 8 نوامبر سال 1895 میلادی همزمان با کشف اشعه ایکس از استخوان های دست همسرش انجام گرفت. علت نامگذاری ایکس به این اشعه نداشتن ایده به خصوصی در مورد آن بود. بنابراین آن را اشعه ناشناخته یا مجهول ایکس نامیدند و تصویرگیری با این اشعه ، رادیولوژی نامیده شد.
سیر تحولی و رشد
تصویربرداری از اعضای بدن در سال 1895 توسط رونتگن با کشف پرتو ایکس پا به عرصه وجود گذاشت. برخلاف سایر اختراعات و اکتشافات که سال ها بعد و پس از طی مراحل سخت مورد قبول قرار میگیرند، خیلی زود و بلافاصله دو ماه پس از کشف برای اولین بار در جهان ، در بیمارستان نیو همپشیر (Newhampshire) شهر ورزبورگ آلمان در مورد شکستگی استخوان و درمان آن بکار برده شد. رادیوگرافی از زمان کشف رونتگن بطور مداوم استفاده میشود و با گذشت نزدیک به یک قرن با تغییرات تکنیکی از جمله توموگرافی ، فلوروسکوپی ، توموگرافی کامپیوتری یا سیتی اسکن ، سونوگرافی ، پزشکی هستهای ، و ام آر آی و دستگاه پت (PET) دچار تحولاتی شده که در دهه اخیر به آن ایمیجینگ (Imaging) میگویند و دگرگونی عظیمی را در تشخیص بهتر بیماری ها و نیز درمان آنها ایجاد نموده است.
نقش در زندگی
بدون توجه به خطرات و بیماری های جدید و ناشناختهای که هر روز بشر را تهدید میکند، نقش تصویرگیری از قسمت های مختلف بدن بیشتر آشکار میشود. هرچند که در اوایل ، تصویربرداری پزشکی محدود به استفاده از اشعه ایکس و دیدن استخوان و یا اجسام خارجی در بدن بود، اما هم اکنون حتی پارگی عروق در قلب یا یک رباط در زانو یا میزان مایع مفصلی در مفصل ها با سیستمهایی که روز به روز در حال پیشرفت هستند ، قابل مشاهده است. بنابراین تشخیص و درمان آن ها سریعتر صورت میگیرد. از آنجایی که سلامتی انسان ها مهمترین بُعد زندگی آنهاست ، نقش این علم در زندگی آشکارتر میشود.
انواع مختلف تصویربرداری پزشکی
رادیوگرافی: در تشخیص انواع شکستگی ، در رفتگی ، انواع تنگی و زخم ها در اندام های گوارشی ، پارگی اندام ها ، بیماری های مفصلی و غیره از این نوع تصویربرداری استفاده میشود.
سی تی اسکن: موارد اورژانس بیماری های مغزی مثل این ایست و شوک و خونریزیها به سرعت قابل مشاهدهاند. همچنین ستون فقرات ، قفسه سینه و شکم اعمال این نوع تصویربرداری ضروری است.
سونوگرافی: جهت بررسی انواع بیماری های مربوط به سیستم صفراوی ، ادراری ، عروق ، قلب و زنان باردار و بچهها از سونوگرافی استفاده میشود.
ام آر آی (MRI): این نوع تصویربرداری ساختمان های خیلی ریز را به سرعت نمایان میکند و حد بین بافت های مجاور را به خوبی نمایان میسازد. ماهیچهها ، عروق ، تاندون ها و رباط ها را نیز به خوبی نمایان میکند.

* برای مشاهده بقیه متن روی ادامه مطلب کلیک کنید.
کلمات کلیدی: biomedical engineering ، مهندسی پزشکی ، آشنایی با مهندسی پزشکی ، معرفی مهندسی پزشکی ، مهندسی پزشکی گرایش بالینی ، مهندسی پزشکی گرایش بیومکانیک ، مهندسی پزشکی گرایش بیوالکتریک ، مهندسی پزشکی گرایش بیومتریال (بیومواد) ، مهندسی پزشکی ایران ، مهندسی پزشکی دانشگاه پیام نور ، پایگاه آموزشی و اطلاع رسانی مهندسی پزشکی ، اخبار و تازه های مهندسی پزشکی ، مقالات مهندسی پزشکی ، آموزش مهندسی پزشکی ، دانلود کتاب های مهندسی پزشکی ، دانلود جزوه های مهندسی پزشکی ، دانلود نمونه سوالات امتحانی مهندسی پزشکی ، تصویربرداری پزشکی ، آشنایی با تصویربرداری پزشکی ، رادیوگرافی ، آشنایی با رادیوگرافی ، سی تی اسکن ، آشنایی با سی تی اسکن ، سونوگرافی ، آشنایی با سونوگرافی ، ام آر آی (MRI) ، آشنایی با ام آر آی (MRI) ، پزشکی هسته ای ، آشنایی با پزشکی هسته ای