مهندسی پزشکی در ایران ؛ از ابن سینا تا به امروز
در پی آغاز انتشار مقالاتی پیوسته که به معرفی جامع و کامل دانش جدید مهندسی پزشکی می پردازد ، تا کنون به مقالاتی از قبیل «مهندسی پزشکی از منظر واژه‌نامه‌ها و مشاهير» ، «عوامل و انگيزه‌های پيدايش علم مهندسی پزشکی» ، «صاحب نظران پیشین ، چراغ راه آینده» و «معرفی اولين مراكز آموزشی جهان در زمينه مهندسی پزشکی» پرداخته ایم. در این بخش قصد داریم به تاریخچه مهندسی پزشکی در ایران بپردازیم.
تاریخچه‌ی مهندسی پزشکی در ایران به شیخ الرئیس ابوعلی سینا باز می‌گردد که در کتاب نابغه شرق نوشته نورالله لاوردی نیز به این موضوع پرداخته شده است. در این کتاب ، ابداع استاد ابوعلی در قرن چهارم هجری قمری و استفاده از آن در معالجه یکی از سرهنگ‌های سپاه خوارزم شرح داده شده است. ابن سینا چندین مار ماهی را درون ظرف مشک قرار داد و به کمک اتصالاتی ، الکتریسیته از طریق آب و سیم ها به بدن بیماران منتقل شد. این تحریکات به همراه استفاده از رژیم غذایی مناسب در بهبود افراد فلج نقش مؤثری داشت.
اولین پژوهش‌ها در زمینه‌ی مهندسی پزشکی توسط پروفسور نحوی در دانشگاه صنعتی شریف انجام شد. وی اولین آزمایشگاه را در این دانشگاه در سال 56 تأسیس کرد.
در کشور ما ، برنامه‌ریزی آموزشی در رشته مهندسی پزشکی از اوایل انقلاب (سال 1359) در ستاد انقلاب فرهنگی و در گروه برنامه‌ریزی پزشکی ، با هدف تربیت متخصص تعمیر و نگهداری لوازم پزشکی آغاز شد. در آن زمان ، مفهوم و جایگاه رشته مهندسی پزشکی ، ابعاد و وجوه مختلف آن در سطح مملکت و حتی در مراکز آموزش عالی و گروه‌های برنامه‌ریزی آموزش عالی مشخص و روشن نبود. اما حجم عظیم دستگاه‌ها و وسایل پزشکی که در انبارهای مراکز کلینیکی و درمانی جمع آوری شده بود ، ضرورت تربیت نیروی متخصص تعمیر و نگهداری را به منظور حل مشکل دستگاه‌ها و وسایل از کار افتاده پزشکی ایجاب می کرد. بر مبنای این نیاز و با هدف تربیت تکنسین تعمیرکار و بهره‌بردار وسایل پزشکی ، برنامه‌ریزی مقطع فوق دیپلم و حداکثر کارشناسی این رشته مطرح شد. ابتدا مدت قابل ملاحظه‌ای وقت ، صرف آمارگیری و جمع آوری اطلاعات درباره کیفیت و کمیت وسایل پزشکی مورد نیاز ، خصوصاً آنها که نیاز به تعمیر و نگهداری دارند شد. در مرحله بعد ، این دستگاه‌ها به لحاظ نوع و همچنین ارتباط آنها با زمینه‌های علمی و مهندسی دسته‌بندی شدند که بالاخره این فعالیت‌ها منجر به پیشنهاد و ارائه برنامه آموزشی دوره کاردانی الکترونیک پزشکی و همچنین دوره الکترومکانیک پزشکی شد. تعریف و هدف دوره کاردانی الکترونیک عبارت بود از: تربیت نیروی انسانی متخصص فنی موردنیاز بیمارستان‌ها و آزمایشگاه های پزشکی که بتواند دستگاه‌های الکترونیکی ، بالینی (کلینیکی) و آزمایشگاهی را راه اندازی ، نگهداری ، تنظیم و تعمیر کند. نظیر چنین تعریفی برای دوره کاردانی الکترومکانیک نیز آمده بود. این دوره‌ها هر کدام مشتمل بر 82 واحد مورد نیاز برای تمام دوره و به طور متوسط برای مدت دو سال برنامه‌ریزی شده بود. این برنامه‌ها به صورت ناقص و پراکنده در مراکز پیراپزشکی مورد توجه و اجرا قرار گرفته ، اما به صورتی قطعی و جدی با آنها برخورد نشده بود.
* برای مشاهده بقیه متن روی ادامه مطلب کلیک کنید.
کلمات کلیدی: biomedical engineering ، مهندسی پزشکی ، آشنایی با مهندسی پزشکی ، معرفی مهندسی پزشکی ، مهندسی پزشکی گرایش بالینی ، مهندسی پزشکی گرایش بیومکانیک ، مهندسی پزشکی گرایش بیوالکتریک ، مهندسی پزشکی گرایش بیومتریال (بیومواد) ، مهندسی پزشکی ایران ، مهندسی پزشکی دانشگاه پیام نور ، پایگاه آموزشی و اطلاع رسانی مهندسی پزشکی ، اخبار و تازه های مهندسی پزشکی ، مقالات مهندسی پزشکی ، آموزش مهندسی پزشکی ، دانلود کتاب های مهندسی پزشکی ، دانلود جزوه های مهندسی پزشکی ، دانلود نمونه سوالات امتحانی مهندسی پزشکی، علم مهندسی پزشکی ، دانشگاه های مهندسی پزشکی ایران ، مهندسی پزشکی در ایران ، دانشکده مهندسی پزشکی
.jpg "کتاب چکیده مقالات نوزدهمین کنفرانس مهندسی پزشکی")
