ايها الناس من فطر منكم صائما مؤ منا فى هذا الشهر كان له بذلك عندالله عتق رقبة و مغفرة لما مضى من ذنوبه قيل يا رسول الله فليس نقدر على ذلك فقال صلى اللّه عليه و آله اتقوا النار و لو بشق تمرة اتقوا النار ولو بشربة من ماء.

اى گروه مردم! هر كس از شما در اين ماه روزه دارى را افطار دهد؛ خداى تعالى پاداش عملش را ثواب يك بنده آزاد كردن
و آمرزش گناهان گذشته او قرار خواهد داد. فردى گفت: يا رسول الله! همه ما كه توانايى افطار دادن نداريم. حضرت فرمود: از آتش جهنم بپرهيزيد، گرچه به دادن نصف دانه خرما باشد (اگر اين را هم نداريد) به دادن شربت آب ساده اى باشد.

مرحوم مجلسى در بحارالانوار، چند روايت در ثواب افطار دادن در ماه رمضان بيان فرموده؛ از جمله از ابى بصير از امام صادق عليه السلام چنين نقل مى كند:
قال ايما مؤمن اطعم مؤمنا ليلية من شهر رمضان كتب الله له بذلك مثل اجر من اعتق ثلاثين نسمة مؤمنة و كان له بذلك عندالله دعوة مستجابة.

هر مؤمنى كه مؤمن ديگرى را در شب ماه رمضان افطار دهد، خداوند براى او ثواب آزاد كردن سى بنده مى نويسد و در نزد خدا براى او يك دعا مستجاب خواهد بود.

در روايت ديگرى آن حضرت مى فرمايد:
من تصدق فى شهر رمضان بصدقة ، صرف الله عنه سبعين نوعا من البلاء.
هر كس در ماه رمضان ، صدقه اى دهد، خداوند هفتاد نوع بلا از او دور خواهد كرد.

موسى بن بكر از حضرت موسى بن جعفر عليه السلام چنين نقل مى كند:

قال فطرك اخاك الصائم افضل من صيام.
ثواب افطار دادن برادر مؤمنت برتر است از روزه گرفتنت.

روايت ديگرى است از محاسن برقى از امام صادق عليه السلام كه ترجمه اش را نقل مى كنم:
حضرت فرمود: جدم امام زين العابدين عليه السلام روزى كه روزه مى گرفت ، دستور مى داد گوسفندى ذبح كنند و آن را تكه تكه نموده و بپزند. هنگام عصر كه مى شد ، حضرت به ديگ ها سر می زد تا بوى آن را استشمام كند، در حاليكه روزه بود ؛ سپس مى فرمود: ظرف ها را بياوريد، براى خانواده فلان اين ظرف را پر كنيد، براى خانواده فلان اين ظرف را پر كنيد. همينطور براى همه سفارش مى كرد كه ببرند تا غذا تمام مى شد. آن وقت حضرت خود با نان و خرما افطار مى كرد.